Konjugation vom Verb "ruhen"
Präsens von “ruhen”
Indikativ Präsens Konjunktiv Präsens
ich ruhe ruhe
du ruhst ruhest
er/sie/es ruht ruhe
wir ruhen ruhen
ihr ruht ruhet
sie ruhen ruhen
Präteritum von “ruhen”
Indikativ Präteritum Konjunktiv Präteritum
ich ruhte ruhte
du ruhtest ruhtest
er/sie/es ruhte ruhte
wir ruhten ruhten
ihr ruhtet ruhtet
sie ruhten ruhten
Perfekt von “ruhen”
Perfekt Indikativ Perfekt Konjunktiv I
ich bin geruht sei geruht
du bist geruht seist geruht
er/sie/es ist geruht sei geruht
wir sind geruht seien geruht
ihr sind geruht seiet geruht
sie sind geruht seien geruht
Plusquamperfekt von “ruhen”
Plusquamperfekt Indikativ Plusquamperfekt Konjunktiv II
ich war geruht wäre geruht
du warst geruht wärest geruht
er/sie/es war geruht wäre geruht
wir waren geruht wären geruht
ihr wart geruht wäret geruht
sie waren geruht wären geruht
Futur I von “ruhen”
Indikativ Konjunktiv I Konjunktiv II
ich werde ruhen werde ruhen würde ruhen
du wirst ruhen werdest ruhen würdest ruhen
er/sie/es wird ruhen werde ruhen würde ruhen
wir werden ruhen werden ruhen würden ruhen
ihr werdet ruhen werdet ruhen würdet ruhen
sie werden ruhen werden ruhen würden ruhen
Futur II von “ruhen”
Indikativ Konjunktiv I Konjunktiv II
ich werde geruht werde geruht würde geruht
du wirst geruht werdest geruht würdest geruht
er/sie/es wird geruht werde geruht würde geruht
wir werden geruht werden geruht würden geruht
ihr werdet geruht werdet geruht würdet geruht
sie werden geruht werden geruht würden geruht