Konjugation vom Verb "ulken"
Präsens von “ulken”
Indikativ Präsens Konjunktiv Präsens
ich ulke ulke
du ulkst ulkest
er/sie/es ulkt ulke
wir ulken ulken
ihr ulkt ulket
sie ulken ulken
Präteritum von “ulken”
Indikativ Präteritum Konjunktiv Präteritum
ich ulkte ulkte
du ulktest ulktest
er/sie/es ulkte ulkte
wir ulkten ulkten
ihr ulktet ulktet
sie ulkten ulkten
Perfekt von “ulken”
Perfekt Indikativ Perfekt Konjunktiv I
ich habe geulkt habe geulkt
du hast geulkt habest geulkt
er/sie/es hat geulkt habe geulkt
wir haben geulkt haben geulkt
ihr habt geulkt habet geulkt
sie haben geulkt haben geulkt
Plusquamperfekt von “ulken”
Plusquamperfekt Indikativ Plusquamperfekt Konjunktiv II
ich hatte geulkt hätte geulkt
du hattest geulkt hättest geulkt
er/sie/es hatte geulkt hätte geulkt
wir hatten geulkt hätten geulkt
ihr hattet geulkt hättet geulkt
sie hatten geulkt hätten geulkt
Futur I von “ulken”
Indikativ Konjunktiv I Konjunktiv II
ich werde ulken werde ulken würde ulken
du wirst ulken werdest ulken würdest ulken
er/sie/es wird ulken werde ulken würde ulken
wir werden ulken werden ulken würden ulken
ihr werdet ulken werdet ulken würdet ulken
sie werden ulken werden ulken würden ulken
Futur II von “ulken”
Indikativ Konjunktiv I Konjunktiv II
ich werde geulkt werde geulkt würde geulkt
du wirst geulkt werdest geulkt würdest geulkt
er/sie/es wird geulkt werde geulkt würde geulkt
wir werden geulkt werden geulkt würden geulkt
ihr werdet geulkt werdet geulkt würdet geulkt
sie werden geulkt werden geulkt würden geulkt